ul. Panny Marii 3/6, 87-100, Toruń, Polska
(+48) 605 573 344
biuro@adwokatkaminski.pl

Ochrona dóbr osobistych i wizerunku

Jakub Kamiński

Kancelaria zajmuje się reprezentowaniem osób fizycznych oraz spółek w sporach sądowych o naruszenie dóbr osobistych , wizerunku oraz dobrego imienia. Adwokaci oferujemy obsługę zarówno w zakresie spraw cywilnych, jak i karnych o zniesławienie.

Zajmujemy się doradztwem w sprawach związanych z ochroną dóbr osobistych (m.in. wizerunku, prywatności, czci) zarówno w działaniach reklamowych, jak i niekomercyjnych. Zajmujemy się doradzaniem osobom publicznym co do strategii ochrony przed naruszeniem dobrego imienia i wizerunku osób a także naruszaniem renomy podmiotów gospodarczych.

Za dobra osobiste uznaje się w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską.

Ochronę dóbr osobistych przewidują przepisy prawa cywilnego a także prawo autorskie i prawo karne. Ochrona przysługuje przed naruszeniem bezprawnym dobra osobistego, a więc naruszenie dobra osobistego w zgodzie z prawem jest dozwolone.

Ochrona polega na możliwości dochodzenia zaniechania działań zmierzających do naruszenia dobra osobistego w przypadku wystąpienia zagrożenia jego naruszenia  lub żądania usunięcia skutków dokonanego naruszenia, co najczęściej przybiera postać oświadczenia odpowiedniej treści. Przy naruszeniu można również żądać wypłaty zadośćuczynienia pieniężnego lub wpłacenia określonej kwoty na wskazany cel społeczny. Jeżeli osoba, której dobro osobiste zostało naruszone poniesie też szkodę majątkową, może poza zadośćuczynieniem domagać się odszkodowania.

Skontaktuj się z kancelarią i ustal termin spotkania z prawnikiem – tel. 56 621 00 51 i 605 573 344.

 

Zakres ochrony dóbr osobistych

W przypadku naruszenia dóbr osobistych bezprawnym działaniem sprawcy pokrzywdzonemu przede wszystkim przysługują środki o charakterze niemajątkowym przewidziane w art. 24 kodeksu cywilnego, a w przypadku gdy działanie naruszyciela jest także zawinione środki o charakterze majątkowym, o których stanowi art. 448 kodeksu cywilnego. Obydwa roszczenia mają charakter samodzielny i pokrzywdzonemu przysługuje prawo ich wyboru, ale sądowi pozostawia się ocenę celowości przyznania ochrony w żądanej formie, jego adekwatności do rodzaju naruszonego dobra, a przede wszystkim rozmiaru doznanej krzywdy.

Czego można żądać

Przy żądaniu przyznania odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego podstawowym kryterium oceny jest rozmiar ujemnych następstw w sferze psychicznej pokrzywdzonego, bowiem celem przyznania ochrony w formie majątkowej jest zrekompensowanie i złagodzenie doznanej krzywdy moralnej. Żądanie zadośćuczynienia poprzez żądanie zasądzenia kwoty pieniężnej może zostać ocenione jako rażąco wygórowane i nieadekwatne do rozmiaru jej krzywdy.

Zgodnie z art. 47 Konstytucji RP każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Prawo do ochrony czci zostało także wprost wymienione w art. 23 kodeksu cywilnego. Cześć człowieka obejmuje dwa aspekty: dobre imię (cześć zewnętrzna) i godność (cześć wewnętrzna). Cześć zewnętrzna to zasłużone dobre imię, dobra sława, opinia, jaką mają inni ludzie o wartości danego człowieka, jego obraz w oczach osób trzecich; dobre imię człowieka jest pojęciem obejmującym wszystkie dziedziny jego życia osobistego, zawodowego i społecznego. Naruszenie dobrego imienia (zniesławienie) może polegać na przypisaniu innej osobie cech lub właściwości, które mogą ją poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Cześć wewnętrzna nazywana godnością osobistą to wyobrażenie jednostki o własnej wartości, które konkretyzuje się w poczuciu i przekonaniu o własnej wartości człowieka i oczekiwaniu szacunku ze strony innych ludzi.

Zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie, ocena tego, czy doszło do naruszenia dobra osobistego powinna opierać się na kryteriach zobiektywizowanych, a więc nie na subiektywnych odczuciach osoby żądającej ochrony, lecz przede wszystkim w odniesieniu do obiektywnej reakcji społecznej na dane zachowanie. Opinia publiczna pełni rolę obiektywizującego miernika. Dla stwierdzenia naruszenia dobra osobistego istotne jest ustalenie, że określona wypowiedź mogła potencjalnie wywołać negatywną ocenę osoby domagającej się ochrony swoich dóbr.

Kontakt z Kancelarią Adwokacką – tel. 56 621 00 51 lub 605 573 344